www.alternatifanne.com da reklam koordinatörlüğü yapmaktayım, bilen okuyucularımız vardır.
Böylesine alternatif bir sitede bazen de yazıyorum. Son yayınlanan yazımı sizlerle de paylaşmak istedim.
Umarım beğenir, yorumlarınızı eksik etmezsiniz.
“39 yaşındayım. Kendi çocukluğumu hatırlıyorum da.Annemlerin bir bakışı ile anlardık ne demek
istediklerini. Büyüklere karşı saygının çok önemli olduğunu, küçüklere verilen değeri çok da güzel
öğrenmiştik…
Zaman çok değişti, biliyorum artık hiçbir şey eskisi gibi değil. Uzmanlar bile, çocukların da özgüveni
olmaları için birey olarak saygı görmeleri ve fikirlerini belirtmeleri gerektiğini söylüyorlar..Bu
düşünceyi de onaylıyorum hem de büyük bir zevkle..Ama bunun da bazı sınırları olması gerektiğine
inanıyorum.
Fakat görüyorum ki bazı anne-babalar sınırı çok aşıyorlar.Çocuklarına bir birey olarak saygı göstermenin,
fikirlerine önem vermenin anlamını, her dediklerini yapmaktan, yaptıkları yanlışlara göz yummaktan hatta
susarak da bir nevi onaylamaktan geçtiğini sanıyorlar..
Oyuncak Aile
Çook örneği var çevremde, eminim sizlerin de vardır. Ama her gün karşılaştığım, tanıdığım bir anne-kızı
anlatmak istiyorum kısaca..7 yaşında kız henüz.Annesini resmen parmağında oynatıyor..Arkadaşının annesine
saygısızca konuşmalar.. Arkadaşları ile dalga geçmeler..Ayrıca bunlar hep annesinin gözü önünde oluyor ve
anne bu durumu gülerek seyrediyor.Gerçi kendisine bile dediğini yaptırmak için her türlü saygısızlığı
yapıyor.Kendisinden yaşça büyük bir ablası ve abisi var..Yani en küçük çocuk ve belki de ondan fazla onay
görmüş her davranışı, kötüsü de iyisi de…
Büyüdükçe ne olacak? Şimdi daha bu yaşta, büyüklerine bağırarak, saygısızca konuşan çocuktan ne bekliyoruz?
Madem çocuklarımız bir birey ve saygı görmeleri gerek. Önce kendileri saygı göstermenin ve karşılığında
görmenin ne olduğunu anlamalılar. Kaldı ki şimdiki çocuklar, her şeyi fazlası ile anlayacak
düzeydeler.Doğru anlatıldıkça, yanlış yaptıklarında bunun sonucunda neler olabileceği öğretildikçe
anlamayacak çocuk yoktur düşüncesindeyim.
Bir çocuk “HAYIR” kelimesinin anlamını bilmeli. Anne ve baba hayır diyorsa, onun iyiliği için olduğunu
anlamalı. Her şeyine “EVET” demek, her dediğini yapmak çocuğu hem doyumsuz yapacak hem de önüne
geçilemeyecek bir saygısızlık örneği oluşturacak.
Çocuklarımız, birey de olsa, saygı da gösterilse, fikirleri de dinlense, adı üstünde ÇOCUK..
Gerçek oyuncaklarla oynamaları gerekir.. Anne-babalarını oyuncak yaparak, parmaklarında oynatarak değil..”
Figen Geri
No Comments